LILY TAK BERDURI: 2013

Blog..lama terdiam.sbb tuannya mmg terdiam, terhilang kata-kata.

sy menulis hari ini, utk diri, supaya sy ingat ‘fasa sy terdiam’ ini.

6^th September 2012

Ayah dan mak hantar sy ke Shahab Perdana lbh kurang jam 11 pagi. Tamat cuti semester selama 3 bulan. Sy bakal memasuki tahun terakhir di UIA. Malam tu sy ckp dengan ayah, esok kita pergi shahab awal sikit, nk ajak makan bubur skali. Tp esoknya, sy terlambat, sbb sakit perut. Dalam kereta sy ckp, “satgi mak dengan ayah makan la, adik xdan nk makan skali”. Sebelum naik bas, sempat beli roti utk alas perut. Ayah n mak hntar smpai tepi bas..sy salam dgn mak dulu,n lps salam dgn ayah, ayah bg tgn dia kat mak suruh mak salam. Sy ngn mak gelak kat kat ayah. Bila naik bas n mula bergerak, sy menangis,mcm student bru lps spm nk kuar rumah.entah knp sy menangis hingga teresak, rasa sayu tinggalkan mak ayah berdua di rumah..kesiankan ayah dengan kejadian2 yg dpt sy tgk sepjg sy di rumah..sy hanya berhenti menangis bila sy pujuk diri, “lg 6 minggu ja, lepas tu balik rumah boleh jumpa mak ayah balik”.

10^th September 2012-3^rd October 2012

Mula semester baru. Azam sy 1, utk dpt result yg baik2. Sbb subjek2 tahun terakhir byk yg ayah tau.boleh la bincang dengan dia bila balik nnti. Lagipun xmau tgk dia susah hati dah dengan result2 sy. Tapi, sy selalu menangis di asrama, mungkin marah pada diri dan simpati dengan mak dan ayah yg sunyi. Sy selalu tertanya knp jd anak yg bongsu tak boleh memilih ke mana jalan yg sy nk? Sy habiskan cuti sem selama 3 bulan di rumah sbb sy cuba utk pujuk ayah,benarkan sy buat chambering di KL, demi pengalaman yg lebih dan demi utk menjaga hati mak n ayah (sy mudah marah mcm singa),tapi spjg ada di rumah masa cuti, ayah slalu sebut2 kt org lain sy akan buat chambering di kedah. Sy diam sbb dh penat nak membantah,sy ckp dlm hati, tunggulah, dh hbs belajar nnti try la slow talk lain. Sy marah dgn diri sendiri knp tak boleh terima dengan tenang kalau tak boleh pilih apa yg sy nak sedangkan sy tau mak n ayah terlalu sunyi di rumah. Selalunya bila teringat rumah, sy akan call ckp dengan mak, xpernah ckp dengan ayah. Dan sebab tu juga sy menangis mlm2, entah kenapa juga slalu rasa sayu bila ingat ayah.kesian ayah sbb bila ayah rindu anak2 dia pendam,anak2 pn x ckp dgn ayah.

Satu hari ahad, terasa bosan. Trus tiba2 sy msg ayah, tny ayah buat apa. Sy pon pelik sbb mmg jarang2 msg ayah.. lamaaaa bru ayah jawab, “baru balik dari jalan2 di bukit pinang”.sy tny lg pergi dgn siapa, ayah jwb sorang2, dah sy hnya balas “ooooo” sbb dh xtawu apa nak dibalas.

Lbh kurang 30 jam dari message2 tu, sy telefon mak, ckp2, n saja2 mintak kebenaran kat mak nk pegi ke Padang cuti sem ni, niatnya hanya bergurau, sbb sy tau,cuti mid-sem nnti raya haji, dan mesti ayah x izinkan. Mak ckp try la tnya ayah, dan sy ckp xnk tanya sbb dh tau jawapan. Dan bila hbs sy ckp phone dengan mak, ayah hntar msg, ayah ckp “pergi la lain kali, skrg tgh rusuhan”. Belum sempat tnya ayah, ayah dh hntar msg terus, mungkin ayah dengar apa yg mak ckp td, dan sy mmg kecewa dgn msg tu. Sy sedih lg, knp sy x boleh buat pilihan sendiri? Sy nak izin ayah sblm kemana2 tp dalam masa yang sama sy teringin nk tgk dunia luar sblm sy kerja. sy jawab msg tu, sy cuba pujuk.sy jwb, “Dkt Jakarta yg ada rusuhan, adik nk pergi bahagian lain”. Wlpn sy rasa jwpn msg sy utk ayah sebaik nada utk memujuk tp ayah diamkan saja akhirnya.

4^th October 2012

Mak telefon. Mak tnya nk pegi x Padang? Sy sedikit terasa, terus nada ckp x baik. Sy ckp sy x pegi sbb ayah x bagi, sy tnya mak smpai bila sy boleh buat keputusan sendiri?sy terangkan semua, cuba luah apa yg sy rasa.. dan mak bagitau malam ayah berhenti reply msg sy tu, ayah ckp dgn mak, “anak2 semua dh besar, dh x boleh halang”. Mak cuba terangkan apa yg sy luahkan kt ayah. Mak ckp ayah diam ja. Masa tu sy tau ayah terasa hati dgn sy,tp sy x msg minta maaf (sbb kekok nk msg). dan sy batalkan niat ke sana.

8^th October 2012

Seminggu terasa sayu. Sy pegi tgk konsert Ramli Sarip di UIA sorg2 sempena Pesta Konvokesyen,dan sy menangis lg bila dgr lagu pasal pengorbanan mak n ayah. Lagi teresak2..walaupn org ramai, rasa sunyi sgt sunyi. Dalam hati terdetik, kalau ayah atau mak xda, sy x mampu harungi hidup ni. Dan bila terdetik mcm tu, sy terus cepat2 yakinkan diri ayah atau mak akan panjang umur utk tgk sy Konvo tahun depan. Terasa sgt nk balik rumah,rasa lambatnya cuti walaupun lg 2 minggu dh mula cuti mid sem.

12^th-14^th October 2012

Sy langsung x boleh tido.sgt2 letih, 3 hari yg susah sgt nak tdo mlm..juga tanpa sebab. Lps solat asar 14^th October tu, sy hitung hari, dah 10 hari rupanya x call mak, dan terus sy call mak.cerita mcm3, termasuk cerita sy x boleh tdo.suara mak lain, tp sy x tnya knp suara mak lain sbb anggapan sy mak gaduh2 manja dgn ayah. Sy ckp dengan mak smpai hbs kdt,lps tu sy msg bgtau mak dh hbs kdt n ckp jumpa minggu depan bila sy balik. Lps tu hujan lebat, mela ajak beli barang untuk dia bawa pulang ke Indonesia. Kami sewa kereta, walaupun masa tu sy sgt letih sbb x tdo, sy gagahkan juga, sbb kesiankan mela. Masa lps maghrib time sy drive, kereta jd tersengguk2..Pelik, knp sy x pandai guna clutch. Tp sy sedapkan diri, mungkin letih sbb tu bawa pn x btul. Bila smpai UIA, siap mandi n nk tdo awal sbb terasa sgt3 letih,sy cuba tdo dari pkl 10 malam.tp smpai pukul 4 pg 15^hb sy tetap x boleh tdo.

15^th October 2012- lbh kurang 4pg.

Abg sy msg, tnya sy ada kelas x hari isnin, sy jawab ada, dia reply “kelas biasa atau exam”? sy jwb kelas biasa, selasa malam baru exam. Sy hntar lg sms sblm dia sempat reply, “knp abg nuat?neves aih msg cmni pagi2”. Hati sy berdegup laju. Rasa lamanyaaa abg nk balas. Abg terus call, katanya “ayah masuk icu,sakit jantung”,sy jwb ehh?bila ayah ada sakit jantung?bila masuk?, abg ckp “td malam,ayah kritikal”.sy tny lg abg di mana, dia ckp d hospital, bertolak pkl 12 td. knp x ambik sy dulu, dia jwb, x sempat,rushing td. Sy letak phone, sy buka laptop, sy cari jawapan utk assignment sy.Jawapan yg seminggu sy cari tiba2 dlm 20 min dh dpt jawapan. Lps dapat jawapan sy off laptop n pk balik betul ke apa yg abg bgtau td. Sy rasa x btul, terus sy call lg mak tnya apa yg jd. Soalan yg sy nak tau sgt, ayah kritikal macam mana? Mak cerita mcm mana ayah x boleh tdo 3 hari lps dan sekarang tgh koma. Telefon terputus. sy termenung lg, sy tgk tiket bas yg sy letak kat board meja study, hati berbisik “minggu depan dh nk balik”. Masa tu sy confuse, nak balik atau x, sy x pasti keadaan ayah,sy msg k.cik utk tnya keadaan ayah kritikal mcm mana tp xda jwapan.Masih keliru patut balik atau x sbb ada ada exam dan kelas. Lepas tu, sy call mak lagi, mak ckp sekejap tiba2 mak ckp mak nk letak dulu sbb doktor panggil masuk. Masa tu mak lupa tekan button end call, dan sy dapat dengar bila mak masuk bilik ayah, org dah pasangkan zikir dan yasin utk ayah, dan sy dgr esakan mak.sy takut nak end call tp lps lbh kurang 15 min sy letak n Trus sy ambil keputusan utk mandi, dan siap2, kalau rasa keadaan ayah ok sy akan pegi kelas, tp kalau x, sy akan terus balik.

Masa mandi tu, hati terdetik, “kalau la dh x sempat jumpa ayah” dan sy decide utk balik. ( sy teringat dna slalu cerita, kalau org yg sgt kritikal drg akan pasangkan yassin).Sy mandi cepat2, call teksi utk amik sy ke airport, siap n solat subuh. Dugaan time tu, duit langsung xda dlm purse, n sy decide ke LCCT, sedangkan lbh dkt ke Subang. Sy redah juga, minta teksi benti dulu kt atm n pecut ke LCCT. Tp sy x dpt nk kejar 1^st flight ke alor setar, flight seterusnya lps maghrib nnt, ataupn kena pegi KLIA utk amik Mas pkl 1pm. Sy contact kakak ipar, memula decide utk drive kete utk balik dgn kakak ipar n anak2 abg, sy trus ke KL central, tp at last kakak ipar decide naik flight sbb lg cepat, jd sy patah balik ke KLIA n tunggu dia di sana.

Hanya tuhan sy yg tahu apa sy rasa. Sepanjang dalam teksi sy berdoa supaya dapat flight, hati sgt meronta nak balik tgk sendiri, sebab sy x dpt jawapan yg memuaskan. Bila terlepas flight, sy terduduk tgk flight yg ada kt LCCT tu, langsung x boleh pk apa yg sy nak buat, sy melawan diri jgn lemah. Sy cuba msg org2 yg sy percaya utk minta kekuatan tp tak da yg balas, sy duduk, dlm hati minta pada Allah, tolong sy.Beberapa minit merintih dlm hati,msg mula dibalas n kak ipar call n bg plan dia.Lps ckp dgn kakak ipar,sy naik bas ke KL Central, sepanjang jalan sy menangis, takut x boleh minta maaf dgn ayah, sy marah, knp last msg dgn ayah bukan msg yg tnya ayah buat apa tu, knp last msg mesti msg yg buat ayah terasa hati, sy sangat2 takut xdpt minta maaf. Sy telefon mak, minta mak ckp kan kat ayah sy minta maaf. Sepanjang jalan ke KLIA-KL Central-KLIA sy menangis. Sampai sy jumpa kakak ipar sy dan anak2 sedara sy, sy mula gelak, senyum..cuba utk kuat di depan keluarga. Akhirnya jam 1 lebih, kami bergerak, sy tertdo spjang 45min perjalanan,. Letih x tdo dan letih menangis.

15^th October 2012- 2.30ptg

Sampai Alor Setar, tunggu abg pick up n pegi hospital. Smpai hospital tgk mak, mak sedara, kak pit & anak2, maksu tunggu di ruang menunggu CCU.Lepas salam semua, try mintak masuk tgk ayah tp masih tak dibenarkan. Katanya waktu lawatan jam 4 ptg dan skrg rondaan sedang dibuat. Tunggu. Cuba utk tenang. Senyum,main dgn semua anak saudara. Dalam hati? Tak boleh describe perasaan tu.Hanya mampu doakan yang terbaik utk ayah.Sy jalan2 dlm hospital dulu, kemudian,cuba minta lg masuk ke dalam wad. Sy masuk dgn Amira, anak sedara sy. Sungguh sy bersungguh cuba kawal emosi. Bila masuk tgk ayah, ayah macam nyenyak tdo, wayar byk dekat badan,hidung dan mulut,tgk tekanan darah sgt rendah, heartbeat slow dan mesin jantung tu berbunyi2. Sy x faham apa maksud bunyi tu. Sy menangis, x mampu lg kuat depan Mira. Sy pegang tgn ayah..sejuk..tgn ayah sedikit bergerak. Sy hanya mampu bersuara dalam hati “ayah, adik balik”, lgsg tak terkeluar di mulut walaupun sy cuba supaya ayah dpt dgr suara sy. Mira mintak keluar dulu. Sy tunggu lagi tgk ayah.smpai doktor lalu dan sy panggil dia, mintak dia bagi penjelasan macam mana keadaan ayah, dia koma atau di bawah pengaruh ubat- soalan yg sy tertnya2 dari awal sy dpt berita ni. Doktor tanya, abg awk x bgtau? Sy jwb, abg sy bgtau, dia ckp kritikal, tp sy nak tau kritikalnya macam mana. Dan dia mula jawab.

- Semua dinding jantung dah rosak, terlalu nipis ;

- Injap jantung dah x berfungsi;

- Tekanan darah amat rendah;

- Ada masalah ginjal, dan darah dalam badan dh mula bertoksid;

- Ayah bukan di bawah pengaruh ubat, dia hnya diberi antiobiotik utk lawan bakteria dalam darah yg disebabkan toksid yg x dpt dibuang.Kata doktor tu kalau x letak antibiotik pn ayah tetap koma;

- DAN bila doktor ckp, pagi td, lbh kurang jam 4, jantung ayah dh berhenti, doktor dh bg CPR yg pertama, dan pada pukul 7 pg tadi, Kali kedua jantung terhenti, CPR juga diberi buat kali kedua dan jika jantung terhenti lg kali ke 3, CPR tidak lg akan diberi sbb akan menyakitkan pesakit ( maknanya, akan biar ayah sy pergi). Sy rasa jantung sy juga terhenti. Terjawab soalan sy. Ayah betul.BETUL-BETUL KRITIKAL yg kritikalnya spt sy xkan lg dpt tgk ayah buka mata.

Sungguh, Allah ada dengan sy ketika Dia duga sy, sy cuba dan terus cuba melangkah keluar dgn tenang. Kena kuat supaya ahli keluarga yang lain tetap juga kuat, x boleh menangis depan mak, sbb mak lg sedih, k.pit pn tgh mengandung. Jadi sy kuatkan diri. Sbb sy tau semua ahli keluarga sy cuba utk kuat, bertenang dgn ujian Allah. Pertama kali, sy tgk kakak-kakak dan abg sy tetap senyum dan tetap buat lawak walau diduga dan dalam masa yg sama sy faham rasa perit dlm hati mereka, sama mcm apa yg sy tengah rasa. . Abg ajak pegi makan sebelum waktu melawat jam 4 ptg bermula. Baru sy ingat, dari semalam belum makan apa2 lg.Habis makan, kami naik semula ke ruang menunggu CCU, ramai ahli keluarga yang datang nk melawat ayah sedang bergilir masuk (2 org sja yg boleh masuk tiap2 kali lawatan). Abg minta mak dan k.anis, k.pit balik rumah.mak & k.anis dh semalaman di hospital. Sy minta utk tinggal di hospital dan mira nk temankan juga. Malam tu sy, mira dan maksu tunggu di ruang menunggu, in case doktor panggil utk apa2 rujukan. Lbh kurang jam 10 mlm, K.cik smpai dari Kuantan. Dia masuk tgk ayah dan dia pn decide utk stay di hospital. Jadi sy dan k.cik plan utk balik rumah kejap, mandi dan salin baju sementara mira dan maksu stay di hospital. After siap mandi, kami ke hospital semula. Sungguh, bila sy ingat balik saat tu, sy tak pasti kekuatan apa yg buat sy kuat menunggu macam tu. Sy, mira, maksu, k.cik main teka2 kata. Masih bergurau2 walaupun tuhan saja yg tahu dalam hati masing2 mcm mana. Bila masing2 dh letih, kami buat kerusi depan ruang menunggu tu mcm katil. Dan setiap kali pintu CCU tu terbuka, masing-masing mata akan tengok ke arah pintu, takut2 ada panggilan dari doktor untuk kami. Bila dh nak subuh sy dh malas nk cuba tdo sbb asyik terkejut bila pintu CCU dibuka. Trus sy duduk bacakan Yassin utk ayah dari luar. Kemudian, kami bergilir solat subuh. Sy janji dengan diri sendiri, hnya akan pulang ke kuliah kalau ayah dh sedar.

16^th October 2012

Lps rondaan doktor, k.cik dan maksu balik ke rumah. Sy tunggu mak dan faez datang utk ganti giliran tunggu ayah. Lbh kurang pkl 9 pagi mak dan faez datang, sy balik utk tdo di rumah. Dlm Pkl 4 ptg sy keluar beli air zam-zam dan barang rumah yg dipesan dgn k.ipar, kemudian dalam jam 7 ke hospital semula, untuk amik mak, dan dalam masa yg sama abg long n faez pegi tunggu di hospital. Memula plan lps hantar mak nk balik ke hospital, tp k.cik dan abg dey nk tunggu di hospital malam tu dan mintak sy balik rehat so that esok pg sy boleh tunggu di hospital. Jadi sy hanya ke hospital pkl 1 pg utk hntar air dan makanan ringan utk k.cik. Pagi tu sy masuk wad lg tgk ayah. Sy lalu tepi satu bilik, hairan semua saudara dia boleh masuk seawal jam 1 pagi. Sy endahkan, dan trus tgk ayah. Ayah dah improve sikit walaupun demam. Bila keluar k.cik bgtau, org yg ramai saudara td dah nazak, sbb tu semua saudara dia boleh masuk. Dalam hati sy masa sy nk balik rumah, sy sgt berharap semoga bukan giliran sy pula yg masuk ke wad waktu2 begitu.

17^th October 2012

Sy terbangun lambat, terus rush siap dan pergi ke hospital utk ganti k.cik. Sy pegi dgn ayip. Lepas k.cik balik, sy tunggu cuba minta masuk ke wad utk bacakan Yassin di tepi ayah. Saja nk bg ayah dgr suara sy. Alhamdulillah, sy dibenarkan masuk. Sy amik wuduk, tarik kerusi duduk di tepi ayah , main2 kerusi kejap smbil bgtau ayah sy ada dgn dia. Mesin jantung berbunyi2, sy cuba meneliti, ada bacaan seperti tak normal, tp sy masih x faham apa maksudnya, sy abaikan dan mulakan bacaan Yassin. Baru setengah bacaan, doktor pakar buah pinggang datang utk tgk keadaan ayah. Doktor tanyakan ubat2 yg pernah ayah amik. Doktor bgtau keadaan buah pinggang ayah dan minta kebenaran utk dialisis. Katanya kalau dialisis dijalankan,ayah mungkin akan terkejut dan tak dpt bertahan kerana tekanan darah ayah masih rendah untuk proses dialisis dan jika dialisis tidak dijalankan, keadaan ayah juga akan semakin teruk kerana toksid makin bertambah dlm darah. Jadi antara 50%-50%. Sy minta masa utk telefon k.cik dan abg. K.cik datang semula utk bincang dgn doktor dan sign kebenaran dialisis. Kemudian,K.cik pulang ke rumah mertuanya semula dan sy kembali menunggu di ruang menunggu,masa tu rasa kosong, keadaan ayah complicated dan masih koma. Tp sy sgt3 berharap ayah akan sihat. Lbh kurang waktu tgh hari,family abg datang ke hospital, utk hantarkan semua ubat yg pernah ayah amik pada doktor utk rujukan mereka. Abg datang bgtau ayah nk balik ke KL utk uruskan kerja. Abg bgtau sy, Jumaat ni abg akan balik sini semula. Lepas tu, k.pit dan family datang dgn k.anis & haikal utk tgk ayah. K.pit nk balik ke Kulim dulu utk uruskan exam aiman n hafez. K.anis pula mula2 plan nk balik Penang, tp dia batalkan niat dia dan tunggu di situ. Lbh kurang pkl 2ptg, sy mintak k.anis tunggu ayah sbb sy nk balik rumah rehat dan hntar ayip n haikal dan amik mak dtg hospital. Bila smpai rumah sy berniat nk tdo kejap, tp sy terlajak tdo smpai lbh kurang jam 4.30. Entah kenapa sy bangun, mandi, siapkan diri, solat dalam keadaan yg rush, terasa sgt3 perlu smpai ke hospital dgn cepat. Mungkin takut doktor dh jalankan proses dialisis. Sy pergi ke hospital dgn mak, danial dan ayreen. Sampai di sana ada kwn2 ayah dan saudara yg dtg tunggu waktu melawat. K.anis bgtau dialisis blm dijalankan, tekanan darah ayah masih rendah dan doktor tak nak ambil risiko yg tinggi. Sy duduk, tenang, terasa sgt positif ayah akan pulih.

Jam 6.20, semua yg dtg melawat ayah dh beransur pulang. Sy tgk dh xda org yg menunggu giliran. Terus sy ajak mak masuk utk bacakan Yassin utk ayah. Mak berckp dengan ayah, sy pegang tgn ayah, cuba baca bacaan nadi dan tekanan darah. Masih rendah tp ada improvement. Mesin jantung masih berbunyi2, lebih kerap.Ayah tiba2 gerakkan badan, mak tnya sy boleh x nk alihkan badan ayah sikit, mungkin ayah lenguh. Sy x bg sbb mungkin boleh ganggu wayar-wayar yg melekat, sy ckp ayah bergerak mungkin sbb sakit. Jam 6.40,Sy mula nk amik wuduk utk bacakan Yassin, bila sy pusing utk amik wuduk, sy ternampak dada ayah terangkat dalam cermin, trus sy pusing dan tgk ayah buka mata. Mak cpt2 bgtau sy ayah dah sedar, tp sy kaku sbb sy tgk mesin nadi ayah dah jd 0. Sungguh hanya Allah yg tahu apa perasaan masa tu. Sy cuba panggil nurse tp suara sgt slow.Bila ada nurse yg nampak sy cuba panggil dia, dia trus panggil nurse in charge utk bilik ayah sy dtg.Nurse tu tny bg kebenaran atau tak utk CPR seterusnya. Sy angguk. Dia minta sy dan mak tunggu di luar bilik.

Doktor datang berlari2 selepas tu. Mak masih tenang, mungkin dia anggap ayah dh sedar. Sy duduk di luar bilik, hanya mmpu nampak mesin nadi ayah. 0,0,0,0,0,0,0……...garis lurus merah, dan bunyi yg x berubah-ubah. Sy menangis, teresak,nervous dalam masa yg sama sy cuba tenangkan diri. Sy tgk mak,masih tenang, mak kata ‘adik, mai la sini, jgn duduk tgk di situ”.Sy berhenti nangis, amik nafas dan tny sama ada mak nk tunggu di luar atau x. entah kenapa sy takut tgk ketenangan mak, takut mak menahan hati di dalam..Mak ckp xnk dan nk terus tunggu di situ. Sy mula faham perasaan abg dan k.anis masa mereka menunggu CPR ayah yg pertama. Sy mula baca apa saja doa yg terlintas, utk buat sy kuat dan utk tgk mesin nadi tu berubah warna. Lbh kurang jam 7, Che man, sepupu sy, masuk ke dlm CCU, niatnya utk memanggil salah sorg dari kami keluar sbb ada saudara yg ingin dtg melawat ayah, tp bila smpi ke ruang bilik, bru dia tahu ayah sedang diberi CPR, dan dia panggil k.anis dan saudara2 yang di luar utk masuk. Maksu datang dan tnya sama ada sy dh bgtau abg dan kakak atau belum. Bru tersedar sy masih blm bgtau mereka. Sy call abg dan k.cik, sedih dgr suara abg bila dia sebut “Allah” bila sy bgtau ayah diberi CPR. K.cik pula akan terus dtg ke hospital. Hbs sy call, ,doktor keluar, bgtau dh 30min bg CPR, doktor tnya sama ada nk teruskan 10 min lg CPR atau biarkan ayah pergi. Implikasinya,jika ayah sedar dan pjg umur setelah CPR yg 10 min tambahan, ayah akan lumpuh seumur hidup. Doktor minta keputusan mak, mak tetap terdiam. Maksu suarakan, minta doktor cuba buat yg terbaik. Doktor masuk dan teruskan CPR. Sy tengok mak terduduk di kerusi. Masa tu sy dh 300% pasrah pada Allah. Minit ke-8. Nadi ayah bergerak kembali. Alhamdulillah. Tapi ayah nazak. Doktor nasihatkan jangan tinggalkan dia, setiap nafas yg dia ambil, mungkin nafas yg terakhir. Sy bersyukur, ayah masih ada, walaupun di depan mata ayah dh nazak, di hati sy tetap yakin doa akan membantu. Sy sgt yakin dgn doa ayah boleh sihat. Sgt positif ayah akan sihat. Selepas bg report pada abg, sy msg k.pit bgtau keadaan ayah.tp xda respon. Sy keluar utk solat maghrib dan tunggu sehingga isyak sementara saudara yg lain dgn ayah di dalam.Ada yg ajarkan ayah syahadah dan ada yg bacakan yassin. Sy sgt perlukan Allah,utk kuatkan hati dgn apa yg bakal terjadi. .

Selepas isyak, sy turun utk makan, cuba lg mencari kekuatan, sy x mampu hbskan makanan, x tenang tinggalkan ayah. Sy trus belikan air utk mak dan yg lain2 dan naik ke atas. Bila di atas sy tgk semua saudara dah tunggu di ruang menunggu CCU, nurse minta semua keluar dulu utk bersihkan ayah. Kemudian, penjaga datang minta sorg saja ahli keluarga masuk utk ada dgn ayah. Mak suruh sy masuk. Jadi sy masuk tgk ayah sedang nazak. Sy terus menerus ajarkan ayah syahadah. Sy bacakan “LaillahaillaAllah” di tepi telinga ayah.. Dan disebabkan sy yakin ayah akan sihat, sy tetap ajarkan ayat kalimah syahadah yg penuh walaupun sy belajar dan faham sepatutnya hanya kalimah “LaillahaillaAllah” diajarkan utk org yg terlalu nazak. Mungkin utk cuba tipu diri.Betullah, belajar lagi senang dari amalkan. Terasa sgt susah melawan diri sendiri utk praktikan apa yg diajar. Tiap2 kali ajar ayah, sy menitis air mata, x lg mmpu bertahan, imbasan2 datang dlm fikiran. Sy nk ayah ada utk hari Konvo sy. Bila k.cik masuk, dia tunggu utk baca yassin sementara sy ajar ayah syahadah. Tiba2 k.cik kata dia nk keluar panggil abg dey masuk ajarkan syahadah, mungkin dia tgk sy menangis dan bergetar suara tiap2 kali ajar ayah, dan dia ckp dia x tahan tgk mesin jantung tu. Katanya ayah kena attack lg. Bru sy faham maksud bunyi di mesin jantung tu.

K.cik keluar dan abg dey masuk, ajarkan syahadah. Sy pula bacakan yassin utk ayah. Jam 11.40 malam,abg dey minta utk keluar ke tandas, sy duduk lg tepi ayah, minta maaf dgn ayah, mak pula masuk gantikan tempat abg dey.sy bg peluang mak ajarkan ayah syahadah. Nurse datang minta keluar jam 12 sbb pelawat dh x boleh berada di wad selepas jam 12.. Sy angguk tnda faham. Jam 12, sy dan mak masih lengah2 kan masa,penjaga dh mula panggil.. Akhirnya, lbh kurang jam 12.05 sy ajak mak keluar, sy bisik ke telinga ayah yg sy ada tunggu ayah di luar. Berat hati tinggal ayah dlm keadaan nazak. Sy keluar dan sekali lg masuk dan berpesan kpd Penjaga utk panggil sy di luar kalau ada apa2.. Sy duduk di ruang menunggu, K,cik datang, minta masuk wad utk berjumpa doktor, kemudian dia keluar, lepas 4-5 langkah k.cik keluar dari pintu besar CCU,penjaga panggil dia, katanya Dr. panggil, k.cik masuk dan x smpai seminit k,cik lari2 keluar bgtau suruh masuk ayah dah xda. Sy bgn tp x masuk ke dalam.Sy tgk saudara yg lain trus lari masuk ke dlm bilik ayah. Sy hanya mmpu bangun, sungguh sy tak nak dan x sanggup tgk ayah dh xda. Sy call abg, tp dia x dpt dgr suara sy. 2-3 kali mencuba, sy give up dan msg, ayah dah xda. Sy trus masuk. Jam 12.30,Abg Dey trus ajarkan syahadah, kemudian, doktor sahkan, ayah meninggal jam 12.15 18th October 2012..

Berkecai, itu yg sy rasa. Abg dpt hubungi sy, abg tny ayah mcm mana wlpn dia dh dpt msg sy td. Sy bgtau skali lg. Kemudian sy telefon k.pit sampaikan berita yg sama. Sy keluar lbh awal dari saudara yg lain, duduk di ruang menunggu,cuba terima apa yg sy sedang terima masa tu. Kalau semalam sy berharap sy x nak rasa apa yg saudara2 si mati rasa, malam ni sy faham mungkin ini yg dirasai mereka. Dalam hati sy doakan, semoga esok, saudara2 yg masih menunggu pesakit di CCU tu xkan alami apa yg sy sedang alami. Hancur rasa hati, letih lagi nk kuatkan diri.

Mak dan lain2 keluar dari wad, semua bahagi tugas. Sy, mak,mak cik dan anak saudara ayah pulang ke rumah, kemaskan rumah utk ayah balik nnti. Mak kata mak rasa doktor tu tipu, sbb mak tgk dada ayah bergerak lagi. Luluh sgt3 dgr apa mak kata, sy cuba tahan lg utk terangkan kt mak yg pergerakan tu adalah disebabkan oleh mesin oksigen. Dalam kereta, sy tiba2 menangis, lepaskan apa yg di hati, sy pegang stereng keta yg pernah ayah bawa. Sy mula sedar, lepas ni hanya akan tinggal kenangan ayah utk sy bawa selagi sy hidup.

Sampai rumah, ayip, danial, dan ayreen tnya knp balik awal pagi. Sy Suruh danial dan ayreen tdo sementara ayah nk sampai. Saudara lain bantu utk cari barang-barang utk persiapan mandikan ayah. Masa berbincang sepupu sy tnya kt mana nk kebumikan ayah. Sy diam, abg dan k.pit masih dlm perjalanan, k.cik dan k.anis uruskan ayah keluar dari hospital. Jadi, sy kena buat pilihan di mana nk kebumikan ayah. Masa tu sy mula sedar, sy dh boleh pilih apa yg sy nak, ayah dh x halang lg.. Persoalan sy bila sy boleh pilih keputusan sendiri dah terjawab. Saat tu. Getar suara sy menjawab kebumikan ayah dekat dengan Mak Tua, isteri pertama ayah. Dalam hati ada sedikit rasa bahagia utk ayah, dh lama rindu ayah terpendam,sy doakan semoga ayah dpt jumpa kekasih ayah yg pertama di dunia di alam sana.

Sy dan sepupu sy pergi ke rumah AJK yg kendalikan urusan pengurusan jenazah. Masa tu teringat lagi, sblm sy habis cuti sem, ayah pernah tunjukkan borang dan minit mesyuarat pengurusan jenazah di perumahan rumah. Petunjuk yg ayah bagi supaya sy ingat ke mana arah tuju yg patut sy buat. Selesai urusan, sy pulang, mandi dan cuba tido. Setiap kali cuba utk tido, sy mula menangis. Langsung sy x terlelap. Mungkin Allah suruh sy terima dan jangan mengelak dgn cara tido utk lupakan semua.Sy bangun bila ayah dh smpai. Bacakan yassin di sebelah ayah. Ayah nampak tenang, sy cuba utk jd setenang ayah. K.pit smpai dan duduk di sebelah sy. Sy teruskan bacaan. Smpai Surah Al-Ikhlas, sy mula sebak, sungguh sy jd sedar hnya Allah yg Kekal dalam hidup ni, manusia satu masa akan mati, dan sy mesti lepaskan apa yg sy pinjam dari Allah. Tp tipu kalau sy katakan sy senang hati lepaskan ayah. TAK..dgn iman yg x seberapa ni, sy sgt rasa tak kuat dan susah utk sy lepaskan ayah. Sy rasa sy masih perlukan ayah. TAPI Allah dh tetapkan sy perlu mula hidup tanpa ayah. Selesai bacaan, sy masuk ke bilik, xmampu lagi setenang ayah,bila abg smpai, kakak ipar masuk ke bilik. Sy ceritakan apa yg sy lalui di hospital td, dan sy tiba2 terluah rasa terkilan ayah.”Sampai hati ayah, anak2 lain ayah tgk, ayah x tunggu pn asilah grad”. K.ipar sy tegur jgn ckp mcm tu, x baik utk ayah. Sy diam. Mohon ampun dari Allah.cukup la sy x sempat minta maaf dari ayah, sy xnak ayah jd x tenang sementara jasad ayah masih ada di dalam rumah.

Lebih kurang 10 pg, orang hospital datang untuk mandikan jenazah ayah. Masa saya siramkan ayah, sy tengok ayah sangat tenang, macam tengah tido. Sungguh dalam hati sy minta ayah bangun. Bila orang kapankan ayah sy cuba kuatkan diri, xnak ada air mata, sebab kata org, sakit jenazah kalau kita tangisi dia. Untuk ayah, sy cuba sangat2 untuk kuat. Sebelum muka ayah ditutup, semua cium ayah buat kali yang terakhir. Sehingga saat sy menulis ini, sy tetap terasa hati sy pedih bila membayangkan waktu tu. Sy cium dahi dan pipi ayah, dan sy bisikkan pada ayah, “INSYAALLAH, KITA JUMPA LAGI DI SANA, AYAH TUNGGU ADIK”. Bisikan ini yg sy pegang selama ayah pergi, untuk kuatkan diri sy.. Janji sy suatu hari sy akan jumpa ayah di sana.

Masa kebumikan ayah, sy ikut, utk tgk mana kubur ayah. Bila dengar org bacakan talkin, hati berbisik, Allah lindungilah ayah, jgn seksa dia, biarkan dia tenang. Terasa seperti tamparan kepada saya bahawa mati itu pasti, bukan mainan. Bila dh siap, sy balik rumah, dan terus tido. Cuba lgi tipu diri, sy nak anggap ini semua mimpi, bila bangun, ayah masih ada dlm keadaan normal. Tapi tak, bila bangun tetap sama, sy tgk mak sgt kuat.Lepas solat asar, sy ke kubur lg untuk bawa anak2 sedara yg lain tgk di mana ayah dikebumikan.

Baru sy faham knp ada sesetengah org dlm cerita2 Melayu xnak tinggalkan kubur bila org yg dia syg meninggal. Itu yg saya rasakan. Sy rasa ayah dekat, hanya di sebalik timbusan tanah, sy nak teman ayah di situ, ayah sunyi sorg2, cukup la dia sunyi di rumah selama ni.. saya duduk lama di situ smpai sy tersedar ujian Allah sy kena terima dengan redha. Sy kena pulangkan apa yg Allah bagi..Pasti, suatu hari, sy akan ikut ayah juga.. Sy masih ada mak yg pasti lebih susah lepaskan ayah,tp mak lebih kuat mungkin utk sy kuat. Sy bangun, siap untuk pulang, dan sy bgtau ayah, sy akan datang lg. Dan bila rindu pasti tertanya sendiri, ayah buat apa di sana?

……………..

Hari ni 3 Mac 2013. 4 bulan 13 hari ayah pergi dan 5 bulan 27 hari sy x jumpa ayah.. Bulan March bulan kelahiran ayah..Kalau sebelum ni bila masuk bulan March sy akan mula pk, hadiah apa yg nk sy bg pada ayah..Dialah satu-satunya lelaki yg sy ada untuk sy bg hadiah selama sy hidup..Dia yg sy tahu akan terima apa saja hadiah yg saya bagi.Walaupun dia x tunjuk yg dia gembira, tp sy tahu dia suka dan hargai apa yg sy bagi. Sekarang dh xda harta benda di dunia yg sy mampu hadiahkan utk ayah lg.. Hanya doa yg sy boleh hadiahkan utk ayah sepanjang hidup sy lepas ni..

Sehingga saat ini, sy masih lagi mencuba utk kuat sekuat-kuatnya seperti mana ayah didik sy utk kuat.. Juga, sy berharap wlaupun x sempat sy minta kemaafan dari ayah,ayah ampunkan dosa sy selama sy hidup dgn dia..Ayah masih ada bagi sy, kuat tersimpan dalam HATI..Semua kenangan dgn ayah akan sy bawa smpai ke akhir hayat. Sungguhpun ayah dah xda utk tgk sy dpt law degree spt yg dia idamkan, sy sgt3 berharap, ayah dapat tgk sy walaupun jasad dia x di sini..

~Ayah, maafkan adik byk berdosa dengan ayah, maafkan adik x dapat bawa ayah ke hospital masa ayah sakit, xdapat hilangkan sunyi ayah masa ayah hidup. Dan maafkan adik x sempat balas semua jasa ayah pada adik. Terima kasih, terapkan kasih sayang pada adik ,didik dan nasihat adik. Adik x menyesal dengar cerita2 ayah masa ayah muda wlpn ayah ulang bykk kali sebab semua tu buat adik lebih faham ayah dan yg paling penting semua cerita ayah akan jd peneman adik bila adik rindu ayah. Walaupun jauh, beribu batu, namun hatiku tetap padamu

Tuhan, jagalah ayah, kasihkan ayah seperti dia kasihkan keluarganya,lindungi dia dari seksaan kubur dan api neraka. Masukkanlah dia di SyurgaMu kerana dia sebaik-baik ayah buat anak-anaknya dan sebaik-baik suami buat isteri-isterinya.Sampaikanlah salam rindu dan cintaku pada ayah, dan terimalah semua doaku utk ayahku.

SALAM TAKZIAH UTK DIRI SENDIRI DAN KELUARGA SAYA. AL-FATIHAH UTK AYAH TERSAYANG

~~ p/s: buat kawan-kawan yg datang masa ayah xda, terima kasih,dan minta maaf sbb sy x layan tetamu dgn baik masa tu. Dan buat yg membantu sy sekeluarga ketika susah, terima kasih byk3..semoga Allah membalas jasa kalian.

~~p/s/s: Buat kawan2 yg tertanya tp x sampai hati utk bertanya. terima kasih krn memahami. Maafkan sy, ujian ini ibarat tamparan, sy x kuat seperti yg anda semua nampak di wajah. Sy x mampu tipu diri utk tabah didepan kalian.

~~p/s: kadang-kadang kata hati tu penunjuk.Jadi jgn abaikan slalu.

Lagu ayah suka: Dia dengar mesti dia senyum, maybe ingat kenangan dengan arwah isteri dia

Sekarang, bila sy dengar lagu ni, sy pn jadi tersenyum..Betul,kenangan itu mengusik jiwa.

LILY TAK BERDURI

Tuesday, 17 December 2013

BR1M 3.0 Bantuan Rakyat 1 Malaysia 2014

Monday, 29 April 2013

How to renew Car & Motorcycle Insurance

Tuesday, 9 April 2013

Saturday, 2 March 2013

Terdiam